Mijn nieuwe opstelling was als volgt: Ik had een lange gang die erg kil en grauw was, een bureaustoel waar de proefpersoon op zat en een speaker die een vervelende toon afspeelde.

Bij experiment 1 duwde ik de proef persoon op de bureaustoel langzaam naar de speaker.

Bij experiment 2 bracht ik de speaker steeds dichter bij de proef persoon terwijl de persoon zijn/haar ogen dicht hield.

Bij experiment 3 liet ik de persoon zelf naar de speaker lopen.

Ik had verwacht dat experiment 3 het meest heftig omdat die de meeste elementen had: lopen, zicht, gehoor, commando. Maar na de mensen te bevragen bleek dat ze experiment 1 of 2 het meest heftig vonden. Dit was, vertelden ze, doordat ze het geluid/het beeld de meest intense prikkel vonden. Daarnaast vonden ze het feit dat ze geen controle hadden in experiment 1 en 2 het gevoel versterken. Ook leidde het lopen en mijn aanwezigheid af van de ervaring vonden sommigen.

Ik heb een video gemaakt die het zelfde gevoel moet overbrengen als het parkoers zelf. Daarom heb ik veel in de video geknipt en ook meerdere 'sfeerbeelden' gebruikt. Het is dus geen accurate vastlegging van het parkoers, maar wel het dichtste bij het gevoel wat het parkoers moet geven.

Volgens de mensen die de video hebben gezien kregen hetzelfde gevoel als de mensen die door het parkoers heen gingen. Ze vonden het zelfs sterker omdat ze niet het gevoel van een "attractie" hadden tijdens het kijken van de video. Maar weinig mensen zeiden dat ze de fysieke ervaring van de tape misten. 

Voor de volgende keer wil ik zelf onderzoeken hoe belangrijk het fysieke deel is voor een ervaring.

We hebben onze 3 proefpersonen ondervraagd wat ze van de ervaring vonden en wat ze er van vonden. Dit zijn hun antwoorden.

Wat opvalt is dat iedereen het wel heftig en desoriënterend vindt maar ze het ook allemaal iets van een attractie weg vinden hebben. Dit is niet het gevoel is waar we naar opzoek zijn. Omdat ze ook zeiden dat vooral het licht, geluid en kleuren het meeste effect hadden ga ik kijken of ik daar los iets mee kan.

Opstelling 2 - Test 2

De opstelling was hier nog steeds het zelfde als bij de vorige opnames. We hebben hier alleen de ruimte beter verduisterd waardoor je helemaal niks meer ziet zodra de rode lamp uit gaat. Daarnaast hebben wij de test personen handschoenen aan gedaan om een sensatie van klamme handen en gevoelloosheid te geven.

De opstelling met meer tape werkt erg goed. De mensen doen er ook langer over om door het parkoers te komen, wat ook goed is.

Opstelling 2 - Test 1 (voor aanzicht)

We hebben voor deze test opstelling ons eigen muziek bestand gemaakt wat we erg goed vinden klinken.

We hebben:

- De randen van het parkoers zo dicht gemaakt met tape dat er maar 1 manier is om door het parkoers te gaan om verwarring te voorkomen.

- Meer tape opgehangen waar je overheen en onderdoor moet om het parkoers moeilijker en intenser te maken.

- Het parkoers langer gemaakt.

- Het gehijg van 2 personen verminderd naar 1 persoon omdat dat volgens de mensen die al eerder door het parkoers zijn gegaan dat het sterker maakt omdat het duidelijker is.

-Gefilmd met een GoPro om een Point of view beeld vast te leggen om er voor te zorgen dat de opnames van het experiment zo veel mogelijk het zelfde effect hebben als het experiment zelf.

Om het gevoel van 'verdwaald zijn in je gedachten' over te brengen hebben we een bril gemaakt die alles direct naast je niet meer zichtbaar maakt. Dit gecombineerd met het knipperende licht moet een desoriënterend gevoel geven.

Opstelling 1 - Test 2 (zij aanzicht & achter aanzicht)

Het beeld is heel mooi en het toevoegen van de muziek had een grote impact op de sfeer. Het einde van de muziek was alleen wat te vrolijk voor onze smaak dus willen we voor de volgende keer proberen of we zelf een geluidsbestand/muziek kunnen maken. 

Het parkoers was nog wat verwarrend zoals te zien is op de video, dat willen we dus nog verbeteren. 

Ook vinden we dat mensen te snel aan het einde zijn. We gaan voor de volgende keer kijken of we het parkoers moeilijker of langer kunnen maken.

Opstelling 1 - Test 1 (zij aanzicht)

Dit was het eerst experiment van de eerste opstelling. De opstelling had al redelijk de sfeer die we zochten maar bleek nog te makkelijk in het begint en te verwarrend aan het einde. Door de tape anders op te hangen en muziek te spelen bij de volgende proef hopen we het gevoel nog te versterken en de verwarring weg te halen.

We hebben vandaag zitten brainstormen om een ervaring te verbeelden. De ervaring die we bedacht hebben is: "De angst die je hebt voor een gebeurtenis waar je een hekel aan hebt." Bijvoorbeeld een tandarts afspraak of een praatje die je voor de klas moet doen.

Hierboven staan de eerste plannen en taakverdeling.

Dit is een tekening puur gemaakt op het geluid wat ik om mij heen hoorde. Ik begon bij deze opdracht een beetje te wennen aan het tekenen van dingen die ik merk met andere zintuigen dan met zicht. Dit ging dus ook al weer wat beter. Ik merkte alleen dat ik de neiging had om een seismograaf na te doen, wat ik wel jammer vind aangezien dat een al bestaand beeld is. In de volgende opdrachten wil ik dus ook meenemen om manieren te zoeken om gevoelens op een minder "bekende" manier te verbeelden.

Dit exact de zelfde ruimte, alleen is dit getekend met mijn ogen dicht. Toen ik mijn ogen dicht deed voelde ik alleen maar de warmte in strepen door de ramen en de harde, puntige koude kast waar ik tegen aan stond. Dit was de eerste keer dat ik op deze manier had vastgelegd wat ik voelde. Voor een zwart-wit tekening vind ik dat hij redelijk goed voorstelt wat ik voelde maar ik zou voor een volgende keer de warmte van het licht beter willen vastleggen.